Metodyka Pracy Tachimetrem – Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

W ramach projektu „Centralne Muzeum Morskie – Cyfrowe Muzeum Morskie (etap 2)” realizowanego ze środków Wieloletniego Programu Rządowego Kultura+, (priorytet digitalizacja), Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku – w partnerstwie z Wydziałem Oceanotechniki i Okrętownictwa Politechniki Gdańskiej – opracowało „Metodykę pracy tachimetrem na potrzeby pomiaru i inwentaryzacji cyfrowej muzealiów”.

Jest to kolejna publikacja po „Metodyce pracy ramieniem 3D” finansowana ze środków WPR Kultura+ traktująca o wykorzystaniu metrologii cyfrowej na potrzeby dokumentacji zbiorów realizowanych w muzealnictwie. Tachimetr stanowiący przedmiot analizy został nabyty przez Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku w ramach projektu „Przebudowa i rozbudowa infrastruktury kulturalnej Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku na potrzeby Ośrodka Kultury Morskiej” na potrzeby badań archeologicznych, w tym zwłaszcza dokumentacji stanowisk.

W metodyce uwzględniono przede wszystkim mniej powszechne obszary zastosowania tachimetru, w tym skanowanie dużych obiektów oraz pomiary mające na celu łączenie mniejszych modeli uzyskanych za pomocą ramienia pomiarowego czy fotogrametrii. Takie ujęcie tematu ma na celu rozszerzenie zakresu pomiarowego ramienia skanującego w celu zapewnienia możliwości dokumentowania obiektów wielkogabarytowych.

Obie opublikowane metodyki nawiązują do wstępu Rafała Zapłaty w opracowaniu pt. „Digitalizacja dziedzictwa archeologicznego – wybrane zagadnienia” z 2011 roku, w którym podkreślił istotną rolę upowszechniania wiedzy dotyczącej metodyki zastosowania technologii cyfrowych na potrzeby digitalizacji zbiorów archeologicznych, a tym samym dzielenia się zdobytym doświadczeniem w celu zapewnienia możliwości podnoszenia kompetencji, samokształcenia oraz dopasowania i optymalnego wykorzystania metod we własnych projektach.

Metodyka udostępniona jest na zasadach Creative Commons 3.0 Polska w wersji CC-BY-NC-ND 3.0.

Załącznik: Metodyka_pracy_tachimetrem