ORP Błyskawica

Zbudowany w latach 1935-1937 w stoczni Samuel White w Cowes (Wielka Brytania). 25 listopada 1937 roku po raz pierwszy podniesiono na niej polską banderę. Była bliźniakiem zbudowanego nieco wcześniej niszczyciela „Grom”.

30 sierpnia 1939 roku wraz z dwoma innymi niszczycielami – „Gromem” i „Burzą” – opuściła Bałtyk. Podczas wojny działała u boku brytyjskiej Royal Navy, ze znakiem burtowym H.34. Początkowo działała na wodach brytyjskich. Wzięła udział w kampanii norweskiej (kwiecień-maj 1940), kampanii francuskiej (maj-czerwiec 1940), eskorcie konwojów oceanicznych (październik 1940 – kwiecień 1942), lądowaniu w Afryce Północnej i walkach na Morzu Śródziemnym (listopad 1942 – maj 1943), operacjach Home Fleet pod wybrzeża Norwegii (styczeń – luty 1944), osłonie lądowania w Normandii i patrolach w Zatoce Biskajskiej (maj 1944 – styczeń 1945) i w powojennym topieniu niemieckich U-bootów (operacja „Deadlight”: listopad 1945 – styczeń 1946). W 1947 roku powróciła do Polski. Służyła w linii do czerwca 1969 roku, kiedy to przeholowano ją do Świnoujścia, gdzie stanęła jako okręt obrony przeciwlotniczej.

W 1975 roku przebudowano ją na okręt-muzeum, zacumowany w basenie nr 1, przy Nabrzeżu Prezydenta w gdyńskim porcie.