Co zawiera butelka „Selters”?

Znamy już wstępne wyniki badań laboratoryjnych zawartości kamionkowej butelki „Selters”, odnalezionej podczas czerwcowych, podwodnych badań archeologicznych prowadzonych na wraku F53.31 zwanym potocznie „Głazikiem”.

Badania na wraku F53.31 prowadził zespół archeologów podwodnych i nurków Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku, kierowany przez Tomasza Bednarza. Podczas prac odkryto m.in. zakorkowaną butelkę kamionkową z emblematem „Selters” – dostawcy ekskluzywnej wody sodowej z rejonu gór Taunus (Niemcy). Butelka o pojemności ok. 1 litra została wykonana w miejscowości Ransbach, oddalonej o 40 km od źródeł wody Selters. Wytwórcę ustalono dzięki odczytaniu, pod głównym emblematem „Selters HN”, litery R oraz liczby 25, identyfikujących tego producenta. W latach 1806-1830 (w czasie, kiedy butelki tego typu wytwarzano) wszystkie małe wytwórnie w rejonie gór Taunus wyprodukowały łącznie do dwóch milionów takich kamionkowych butelek.

Cenne znalezisko, które pochodzi z pierwszych dekad XIX wieku, wzbudziło duże zainteresowanie medialne. Artykuły o „Seltersie” pojawiły się m.in. w Rzeczpospolitej, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Daily Telegraph, Frankfurter Neue Presse, Mittelbayerishe.de i Spiegel.de. Informację o znalezisku opublikował program Discovery, „Teleexpress” i prestiżowy portal archeology.org. Burmistrz miasta Niederselters (Hesja, Niemcy) reprezentujący jednocześnie Muzeum Wody Selters przesłał kierownikowi prac Tomaszowi Bednarzowi gratulacje oraz najnowszą książkę o wodzie Selters.

Na początku lipca kamionkowa butelka, wraz z jej zawartością, została przekazana do badań laboratorium chemicznemu J.S. Hamilton w Gdyni. Badania miały na celu potwierdzenie, czy zawartość butelki stanowi oryginalna woda mineralna, czy też butelka została wtórnie napełniona. Po kilku tygodniach laboratorium przekazało wstępne wyniki badań, z których wynika, że w butelce znajduje się 14 procentowy destylat alkoholowy, prawdopodobnie rozcieńczony wodą. Jej skład chemiczny odpowiada składowi wody sodowej Selters z XIX wieku. Kolejne analizy ustalą, czy alkohol (przypuszczalnie jenever lub wódka) rzeczywiście był rozcieńczony tą wodą. Ostateczne wyniki badań laboratorium J.S. Hamilton będą znane na początku września i zostaną ogłoszone na konferencji prasowej.

Badania wraka F 53.31 i zabytków z niego pochodzących realizowane są w ramach projektu „Inwentaryzacja wraków F53.14 oraz F53.31 z Zatoki Gdańskiej”, który otrzymał dofinansowanie w ramach Programów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.